In memoriam voor een te Sociaal VerhuurKantoor

Op 5 oktober 2015 legde VZW Woonfonds, Sociaal Verhuurkantoor te Gent de boeken neer. Het voortbestaan van 188 huurcontracten werd op slag onzeker.

Schepen van Wonen Tom Balthazar noemde het zijn plicht om deze sociaal zwakkeren “maximaal bij te staan”.

Overbevraagde stadsdiensten konden het merendeel van de woningen overhevelen naar het SVK van het OCMW.

Voor tientallen huurders, alleenstaanden en gezinnen, is echter nog steeds geen oplossing gevonden.

Komen zij niet in aanmerking voor een versnelde toewijs van een sociale woning – wachtlijst: meer dan 8000 kandidaten – dan dreigt voor hen de uitzetting.

Sociaal Verhuurkantoren zijn het paradepaardje van zowel de rechtse regering als vele linkse stadsbesturen.

Deze instanties verbinden wantrouwig geworden huiseigenaars met wanhopig geworden huurders. Zo helpt men precaire gezinnen aan een huis en spekt men tegelijk de huurmarkt aan. Iedereen wint. Eigenaars krijgen gegarandeerd hun huur. Huurders worden begeleid.

Tot de cijfers collectief in het rood gaan, natuurlijk. Dan zien de verhuurders hun geld niet en betalen alle huurders het gelag. Ook zij die reeds op hun tandvlees zitten.

De coördinator van het VZW Woonfonds omschreef haar kantoor tijdens een inspectie als “te sociaal”. Zo sociaal blijkbaar, dat 80000 € aan huursubsidies nooit bij de huurders terechtkwam en 94000 € klusgeld nooit werd opgevorderd bij de eigenaars.

Waarom is hierover geen politieke verontwaardiging, geen mediastorm?

Spelen er te veel politieke belangen? Wil noch het kabinet Homans, noch lokale instanties gehoord hebben dat de SVK’s feitelijk ondergefinancierd zijn?

Wil men de overweldigende vraag naar sociale woningen nog wat meer opdrijven?

Of wil men werkelijk dat de allerzwaksten hun eigen alternatief gaan zoeken, dat ze gaan kraken of op straat slapen?

Elke uithuiszetting is een drama. Ook in tijden van tentenkampen en asielcentra.

VZW Woonfonds spitste zich toe op allochtone huurders. Zij worden nu weggerukt uit hun sociaal weefsel, weg van hun kinderopvang, hun buurtschool, hun wijkgezondheidscentrum…

Momenteel zitten drie SVK’s in een individueel begeleidingstraject om hun werking te professionaliseren.

Wat als die ook falen zoals het Gentse VZW Woonfonds?

Kunnen hun huurders dan ook rekenen op zo’n individuele begeleiding van staatswege? Of belanden zij weer koudweg waar ze begonnen waren: op een slinkende huurmarkt met stijgende vraagprijzen?

This entry was posted in Uncategorized. Bookmark the permalink.