Gentse daklozen op de camping (september 2012)
httpv://www.youtube.com/watch?v=5z6GdidkYyg
Bezetting en volksvergadering in het stadhuis (28/09/2012)
httpv://www.youtube.com/watch?v=JvOUqB4tRGc
httpv://www.youtube.com/watch?v=uz69jytz4Lg
Actie gerechtsgebouw Gent (06/12/2012)
httpv://www.youtube.com/watch?v=4szvdOUfT1A
Solidariteitsactie Kasteel Pelichy (18/04/2013)
httpv://www.youtube.com/watch?v=7i3V4MO29Og
Kraken en actievoeren is de manier om iets te veranderen. Na jaren campagne voeren en door buurtbewoners er bij te betrekken is het de krakers gelukt om de volkstuintjes te behouden!
Check hun website: tlandhuis.wordpress.com
artikel verschenen in het nieuwsblad: http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=DMF20130612_00621003
Begin april worden er 6 appartementen in de Slachthuisstraat van WoninGent gekraakt door Gentse daklozen en Slovaakse families.
Op 16 april krijgen de bewoners bezoek van Anne Schiettekatte (sp.a-fractievoorzitster & afdelingshoofd sociale zaken & leefbaarheid WoninGent). Zij heeft bewoners bedreigd met de woorden dat ze problemen zouden krijgen bij het OCMW… Als ze niet vertrekken binnen 24u wordt de gerechtelijke procedure gestart met hoge kosten tot gevolg, wat hun toekomst zou hypothekeren… De huizen zijn gerenoveerd en er zouden al mensen geplaatst zijn die nu naar de nachtopvang moeten…
Dit is ongehoorde taal voor iemand die aan “sociale” politiek doet. Dit is zware intimidatie die men eigenlijk niet moet pikken. Het is trouwens overduidelijk dat de meeste appartementen niet gerenoveerd zijn. Daar was de wijkagent trouwens ook van overtuigd. De huizen stonden al jaren leeg en twee ervan al minstens 4 jaar.
Op 24 april krijgen de bewoners een dagvaarding om op 7 mei voor de vrederechter te verschijnen. Daarin eisen ze uitzetting 48u na betekening van het vonnis, zich solidair te horen veroordelen tot betalen van bezettingsvergoeding van 496€ voor april en 496€ voor de na april begonnen maand van bezetting en 1320€ gerechtskosten.
Het proces wordt met 1 week uitgesteld, omdat onze advocaat de stukken van de tegenpartij nog niet heeft kunnen inkijken. Op 14 mei wordt het proces met 1 maand uitgesteld, deze keer om de advocaat van WoninGent tijd te geven om bewijzen te vinden dat de woningen reeds toegewezen zijn.
Onverwachts krijgen de bewoners op 21 mei toch een vonnis van de vrederechter met vermelding dat ze binnen een termijn van 2 weken na betekening moeten vertrekken. Ons persoonlijk gedacht van dit gebeuren is, is dat WoninGent helemaal niet kan bewijzen dat de woningen toegewezen zijn en dat ze dus ronduit liegen! Hierover wordt dan ook niets vermeld in het vonnis. Het vonnis is dan maar gebaseerd op de overlast die 1 buur zou hebben… 4 van de 6 woningen liggen een eind verder in de straat.
Op 30 mei wordt het vonnis betekend door een deurwaarder, waardoor de ontruiming gepland wordt op 13 juni. Op 4 juni echter kwam er een meneer en een mevrouw langs om 9u, zogezegd van het bureau van de deurwaarder, om te zeggen dat ze alles moesten leegmaken en weg zijn deze avond. Ze gaan nieuwe ramen steken, maar hun appartementen waren nog niet aan de beurt. Heel verwarrend allemaal, ofwel liegt de deurwaarder (of weten ze het intern niet van elkaar) ofwel heeft er iemand zich uitgegeven voor deurwaarder deze ochtend, wat niet de eerste keer zou zijn. De slovaakse families vertrouwen het hele zaakje niet en willen zo snel mogelijk weg, ze willen vermijden dat de kinderen in een ontruiming komen te zitten. Het gevolg daarvan is dat 2 families die nacht in de nachtopvang geslapen hebben.
Na contact te hebben opgenomen met de deurwaarder wordt de ontruiming uitgesteld to maandag 17 juni. Mede doordat iemand vorige week bevallen is, krijgt men dus een weekend extra om een nieuwe woonst te vinden.
Er zijn geen structurele oplossingen voor de Slovaakse families. Woningent en Stad Gent wil hen uitdrukkelijk niet helpen, ondanks ze hier al 10 jaar wonen en hun kinderen hier geboren zijn… Ze maken liever hun leegstaande gebouwen onbewoonbaar dan mensen een dak boven het hoofd te bieden!!
Vanuit Gent kwamen Mano (Steunpunt Kraken) en Dominique (Victoria Deluxe) naar de studio om te vertellen over de Gentse Beweging Recht op Wonen, vorig najaar ontstaan naar aanleiding van heavy toestanden rond een aantal door het OCMW naar een camping doorverwezen gezinnen. We keuvelden over de vele leegstaande sociale woningen, verantwoord kraken versus foute beeldvorming, artikel 23 van de grondwet, de uitgebreide krakershandleiding, stakende slotenmakers in Spanje, een winterstop op uithuiszettingen, en krakers elders in Europa. Verwacht tegen het einde van de zomer: een heuse documentaire over kraken in België.
Het interview vind je Hier.
(Artikel uit MO-magazine)
In Kuregem kraakten een ingenieur en een doctorandus een pand en stelden het open voor huisgenoten zonder papieren. Geëngageerd kraken, heet dat.
Brussel mag dan volgens Jean Quatremer –de Fransman die “zijn” Brussel met liefde de grond in boorde– ‘vies en misvormd’ zijn, Brusselse lentedagen als deze zijn er om terug te slaan. De Kuregemse straat waar we afspraak hebben, ademt zelfs een vleugje Berlijn uit: breed, groen, autoluw, gecombineerd met een herinnering aan zonnige dagen.
Het kraakpand gaat schuil achter een wat vervallen maar statige gevel. Hier wonen twee jonge Brusselse inwijkelingen samen met nog andere Brusselse nieuwkomers, een Armeens gezin van vijf, een Afrikaans gezin van vijf, en binnenkort een Marokkaanse achttienjarige. Een mix van invloeden: twee hoogopgeleide mensen uit een kansrijk nest en elf anderstaligen met en zonder papieren die bereid zijn om in elkaars werelden te integreren.
De deurbel werkt tijdelijk niet maar ze hangt er wel. ‘Als je hier straks terugkomt, krijg je de andere kant van de straat te zien: ’s avonds staan de drugsdealers hier achter de straathoek. Wil je nog thee en koekjes?’, zegt ingenieur Jan Janssen. De voormiddagzon komt binnen langs een openstaand raam. De houtkachel die Jan en zijn vriendin Isabel Berckmans, doctorandus in de psychologie, installeerden, blijft werkloos.
De Brusselse wooncrisis is een slepende ziekte die vooral de armste helft van de Brusselaars treft. De nood aan betaalbare woningen vloekt bovendien stevig met de enorme leegstand die Brussel kent. 15.000 tot 30.000 panden zouden leegstaan. Een doorn in het oog voor velen, onontgonnen terrein voor creatieve dakzoekers en actievoerders.
Solidair samenwonen in kraakpanden is niet nieuw en wint aan belangstelling. Koningsstraat 123, een voormalig administratief gebouw, is een vorm van legaal kraken die al zes jaar goed draait. De eigenaar, het Waalse Gewest, ging akkoord met een conventie van tijdelijke bezetting.
‘Een initiatief als 123 wordt overspoeld met aanvragen voor een plekje in hun woonproject. Er is dus bijkomende plaats nodig, zeker voor gezinnen met kinderen die én in een precair sociaal statuut zitten èn op zoek zijn naar een beschermde woonomgeving. Veel van de bestaande kraakpanden bestaan immers uit een turbulente en moeilijke sociale mix die geen veilig onderkomen biedt aan gezinnen met kinderen.’
Geïnspireerd door ‘den 123’ en andere kraakervaringen besloot het jonge koppel om zich op puur particuliere basis in te zetten. Ze kozen voor een beheersbare vorm van solidair wonen met gezinnen met kinderen in een precair verblijfsstatuut. Engagement op directe mensenmaat.
‘Heel veel leegstaande huizen zijn perfect bewoonbaar, maar niet verhuurbaar’, vertelt Jan. ‘Ze voldoen niet aan de Brusselse Huisvestingscode, die strenge normen vastlegt voor onder meer elektriciteit, isolatie, sanitair. Dan is kraken een goede tussenoplossing en een menselijk antwoord bij huisvestingscrises als die in Brussel.’
Een pand kraken via de weg van de minste weerstand gaat echter niet over één nacht ijs.
Legaal kraken doe je via een conventie of een tijdelijke woonafspraak met de eigenaar. Het blijkt echter geen sinecure om eigenaars van leegstaande eigendommen te overtuigen van de voordelen van kraken. Die zijn er nochtans: een middel tegen leegstandsbelasting, een opgelapt, onderhouden en verwarmd pand. ‘Een conventie biedt de eigenaar zekerheid dat we zijn pand niet zullen verbouwen of afbreken, wat ten onrechte vaak gedacht wordt’, legt Jan uit. ‘Hij kan ons ook binnen een redelijke opzegtermijn uit het huis zetten, als hij er een andere bestemming voor vindt.’
Toen Jan en Isabel na vele tochten langs Brusselse wijken en gemeentelijke kadasters op het Kuregemse huis botsten, contacteerden ze de eigenaar, een Brusselaar die meerdere panden heeft. In de gesprekken die ze hadden, toonde hij wel interesse maar daarna werd het stil. ‘Hij reageerde niet meer. Intussen trokken sociale organisaties die ons project kenden, ons meer en meer aan de mouw: er dreigden families op straat te komen. Toen beslisten we om niet langer te wachten en toch, zonder tijdelijke conventie, in het huis te trekken. Dat was einde 2012.’
Hoe wettelijk is dit nu? ‘In ons geval is er geen conventie, omdat we de eigenaar niet kunnen bereiken. Zonder die conventie is kraken –ergens wonen zonder toestemming— illegaal, maar niet strafbaar’, vertelt Jan.
‘Binnenbreken is strafbaar, maar het is kwestie van niet op heterdaad betrapt te worden. Water en elektriciteit stelen is strafbaar, en dat doen we niet.’ Om zich veilig te stellen, liet het koppel zich meteen domiciliëren in het pand. ‘Wanneer je ergens bent gedomicilieerd, bewijs je dat je er feitelijk woont, en dat is onschendbaar, al is ook dat begrensd. Het recht op wonen staat, voorlopig nog, zowel in de grondwet als in de Vlaamse Wooncode ingeschreven, maar is moeilijk afdwingbaar.’
En toch. De gemeente Anderlecht schrapte Jan weer uit het bevolkingsregister, hij stond aangemeld als ‘dakloos’. Daarop klopte hij aan bij de dienst Bevolking van het ministerie van Binnenlandse Zaken om de zaak aan te kaarten. Na acht maanden riep Binnenlandse Zaken Anderlecht op het matje en verplichtte de gemeente om Jan opnieuw te registreren.
Bijna een jaar werkten Jan en Isabel om het stof van tien jaar leegstand weg te schuren en het pand bewoonbaar te maken. ‘Water hadden we niet, wel flexibele werkuren.’ Water en elektriciteit werden binnengehaald, leidingen doorgetrokken, sommige ramen werden vervangen, een douche werd geïnstalleerd. Alles, van de meubels, kookfornuis en verwarmingselementen tot de verf toe, is recuperatiemateriaal.
‘Luxe is een gewoonte, de afwezigheid ervan ook. Een bevrijdende vaststelling’, vertelt Isabel. ‘Ik verlegde hier mijn grenzen. We douchten lange tijd buiten, iets waar ik vooraf nochtans een veto over had gesteld. We spoelen het toilet met een emmer gebruikt waswater om water te besparen. Je merkt niet dat het een extra inspanning vergt, leert dat gewoon incalculeren.’
Vandaag betrekt de Afrikaanse familie die hier vanaf dag één mee introk, het gelijkvloers. Het gezin heeft een eigen inkomen, en dus betalen ze de elektriciteitsonkosten apart, via een aparte elektriciteitsmeter, voor andere onkosten betalen ze hun deel. De Armeense familie met wie Jan en Isabel de gemeenschappelijke keuken en leefruimte delen, heeft geen inkomen en draagt slechts een klein deeltje bij.
Aan de keukentafel in de ruime leefruimte, treffen we Hasmik met haar zoontje Geram (1,5), petekind van Jan en Isabel. Hier delen de huisgenoten veel uren en maaltijden met elkaar. Samvel, Hasmiks oudste zoon van veertien en dochter Melanya van twaalf zijn op school. ‘Het is niet altijd gemakkelijk voor hen maar ze doen het goed’, zegt ze. ‘Ik moet er niet aan denken wat we zonder Jan en Isabel zouden gedaan hebben.’ Zowel zij als haar man Gevorg volgen nu taallessen, om hun kansen in de Brusselse samenleving te vergroten.
Gevorg en Hasmik klopten met hun kinderen aan nadat ze via een aantal Brusselse sociale organisaties hadden gehoord dat hier misschien een plaats was. ‘We moesten weg uit het asielcentrum, stonden op straat’, vertelt Hasmik.
De band tussen de huisgenoten is heel hecht. ‘We zijn familie geworden. Gevorg noemt me “mon frère”’, zegt Jan. Uiteraard vergt het investering en engagement, antwoordt hij als ik pols naar mogelijke valkuilen. ‘Vooral de beginperiode was intensief. Je begeleidt mensen in hun verblijfsprocedure, zoekt mee naar een school voor de kinderen, helpt bij huistaken, kijkt toe of er voldoende eten op de plank is. Daartegenover staat dat Gevorg en Hasmik ons enorm helpen bij het koken, poetsen en bij onderhoudsklussen. En we kunnen steunen op een breed netwerk van mensen die helpen.’
‘Ik vind dit vooral enorm verrijkend’, vult Isabel aan. ‘Dit doe je niet om gratis te wonen maar uit goesting en nieuwsgierigheid, je zet een stap in het onbekende omdat je denkt dat het goed is.’
Geïnspireerd? Info vragen kan via: solidairsamenwonen@gmail.com
Het kasteel de Pelichy is door mensen van de beweging ‘Recht op Wonen’ leeg gemaakt en gepoetst. Zij hebben het kasteel verlaten en proper achtergelaten. Dit kasteel staat nu leeg in afwachting dat er antikraak in komt.
Wij, de kraaksteungroep, vinden het niet kunnen dat er mensen op straat worden gezet om nadien het gebouw te laten gebruiken voor workshop, ateliers,… Wij vinden het recht op wonen belangrijker.
Nu het kasteel leeg staat, kan het in principe opnieuw gekraakt worden door andere mensen, voor bewoning…
De anarchistische infotheek is verhuist naar het anarchistisch centrum, ASSEZ, Sparrestraat 1A, Gent
OPENINGSFEEST: 1 mei vanaf 12u
Nieuwe openingstijden:
woensdag: 16u-21u
vrijdag: 19u-21u
zaterdag: 14u-17u
Gesloten van 15 juli tot 15 augustus
De infotheek is een alternatieve bibliotheek waar je kritische informatie vindt die om één of andere reden maar spaarzaam aan bod komt in gewone bibliotheken.
We houden informatie en boeken bij over anarchisme, kraken, antimilitarisme, feminisme, economie, recht en repressie, mondialisering, antiglobalisme, dierenrechten, ecologisme, direkte aktie en nog veel meer.
We beschikken momenteel over een 2500-tal boeken die uitgeleend kunnen worden en een zeer uitgebreid aanbod nationale en internationale tijdschriften en brochures die ter plaatse ingekeken kunnen worden met een kopje koffie erbij.
Verder zijn er verschillende dossiers die eveneens ter plaatse geraadpleegd kunnen worden.
Het uitlenen is gratis. Wel wordt een waarborg van 3 euro per boek gevraagd. De uitleentermijn is 3 weken. Zoek je informatie voor een werkje of thesis dan helpen we je graag op weg in ruil voor een kopietje ervan.
Vanavond (3 april) voert Beweging Recht op Wonen actie in het park aan Kasteel de Pélichy. Hiermee willen wij de aandacht vestigen op de uithuiszetting van de bewoners van het kasteel de dag erop en het gebrek aan erkenning van het ‘recht op wonen’ van de daklozen in Gent.
Net zoals de mensen na de uithuiszetting mogen gaan doen volgens het stadsbestuur zullen we de nacht van 3 op 4 april kamperen in het park.
Hiervoor zouden wij u graag uitnodigen om 18u. We zetten de avond in met een feestelijk ‘Laatste Avondmaal’ uit solidariteit met de mensen die in het kasteel een onderkomen vonden en de dak- en thuislozen in Gent.
Daarop zullen we in het park de nacht doorbrengen, en de uithuiszetting afwachten die de volgende ochtend om 8u zal plaatsgrijpen. Er is dan ook ontbijt voorzien.
Wilt u mee kamperen? Wees welgekomen! Breng wel best je eigen tent (en ev. zeilen, stokken, dekens, …) mee. Hoe meer tenten hoe beter trouwens, er moet niet noodzakelijk altijd iemand inzitten 😉
De Beweging Recht op Wonen
Op 21 maart wordt de Gentse Lente gevierd. Een groots spektakel bij Sint-Jacobs. Het woord allochtoon wordt symbolisch begraven, om zo het progressieve karakter van de stad in de verf te zetten. Op 20 maart wou stad Gent een vonnis tot uithuiszetting laten uitvoeren van het kasteeltje De Pelichy. Nu is de uithuiszetting uitgesteld tot 4 april, omdat de Gentse Lente een dag later is. De 30 mensen, Gentse en Gents Slovaakse daklozen (waaronder 14 kinderen), worden zonder alternatief door de stad op straat gezet. Het enige alternatief dat deze mensen hebben, is opnieuw overgaan tot kraken. Zo leven ze opnieuw in grote onzekerheid. Het kasteeltje staat te koop, maar vindt geen kopers. Stad Gent wil liever dat het gebouw leeg staat dan dat er daklozen in wonen. Stad Gent zoekt nu dringend socio-culturele verenigingen die dit kasteeltje tijdelijk en gratis willen gebruiken voor workshops, vergaderruimtes, ateliers…, in het kort voor vanalles en nog wat, behalve daklozen huisvesten. Nochthans is er meerdere malen contact geweest tussen de verschillende verenigingen die deze mensen ondersteunen en begeleiden en de stad Gent. De stad lijkt hun helemaal niet te willen helpen door samen te zoeken naar een menswaardige en duurzame oplossing. Hun enige bekommernis is dat men dit niet mag linken aan hun show op het Sint-Jacobs. Wij begraven mee het woord, maar niet de mensen. Wij vinden dat het wel uit de schaduw mag gehaald worden omdat in de realiteit „Niet iedereen is Gent“.
Wij denken nog aan de Gentse en Gents Slovaakse daklozen ook na deze Gentse Lente.
We nemen het niet dat kraakpanden ontruimd worden voor antikraak! Iedereen heeft het recht op een dak boven het hoofd, en dit zou de eerste bekommernis moeten zijn van een progressieve stad ipv een show op te voeren op het Sint-Jacobs!
In onderstaande link vind je een deel van de leegstand van Gent weergegeven in een kaart, gemakkelijker om Gent op een andere manier te bezichtigen.
